Thijs de Boer (muziek) biografie
Wanneer Thijs een jaar of 5 jaar oud is, begint hij zichzelf (al rollebollend= heen en weer bewegen met je hoofd op het kussen) in slaap te zingen. De liedjes die op Hilversum 3 voorbij komen zijn inspiratiebron. Fonetisch zingt hij ze mee.
Dolblij is hij dan ook met zijn eerste transistorradio, gekregen van zijn oom Klaas. Nog blijer wordt ie van zijn eerste platenspeler, gekregen van buurman Henk vd Tempel.
Bij zijn grote broer Tjeerd hoort hij voor het eerst The Beatles, maar met name het gillende geluid van het publiek At The Hollywood Bowl maakt indruk.
Ook een verzamelelpee uit 1970 van The Rolling Stones wordt grijs gedraaid.
Later als hij elf is en op een dag bij zijn buurjongen Werner Draaisma op bezoek gaat, verwonderd hij zich over een verzameling singles uit de sixtees, die Werner net gekregen had. Samen draaien ze alles af op een platenspeler.
Veel prachtige melodieën komen voorbij, ook o.a. van The Kinks.
Na een ongelukje breekt Thijs zijn arm en hiermee komt abrupt een einde aan het zogenaamde rollebollen en daarmee ook het in slaap zingen.
De overige gezinsleden halen opgelucht adem...
Maar lang zal die rust niet duren.
Op zijn elfde gaat hij bij een korps de kleine trom bespelen, maar dit is van korte duur; hij zie het niet zitten om een show mee te lopen.
Pubertijd breekt aan en zijn oudere broer draait vreselijk mooie muziek;
New wave . The Smiths, The Comsat Angels en Joy Division, maar ook de lokale band Der Junge Werther, maken diepe indruk op de jonge Thijs.
Op zijn zestiende gaat hij drummen in een garagerockbandje, bij gebrek aan juist; een drummer. Bands als The Replacements, Stooges maar ook REM zijn favoriet.
Wegdromen met REM is vooral zijn favoriete tijdverdrijf.
Hij wilde het liefst zanger zijn, maar dat kan hij (nog steeds) niet.
Het bandje valt begin jaren 90 uit elkaar en om te kunnen blijven spelen zit hij in een succesvolle feestband.
Tijdens een legendarische (REM)oefensessie met Bolswarder muzikanten Bas Ridder en Hans de Beer, ontmoet hij Egbert vd Werff. In van der Werff ziet hij een soulmate.
Ook hij heeft inmiddels Big Star ontdekt en Thijs is gecharmeerd van zijn charisma, van zijn stem als zanger, maar ook als componist.
Hieruit ontstaat ook de behoefte voor hem om liedjes te schrijven.
Er ontstaat een ware competitie;
Wie schrijft het beste liedje?
Wanneer iemand een liedje af heeft wordt de andere direct opgebeld en het nummer wordt live gespeeld.
Zo klinkt een akoestisch gitaar ineens als een elektrische over de telefoon; nog beter!
The Palomines heet het gezelschap in eerste instantie.
De bandnaam wijzigt in Travis, eind december 1995 wordt met multi talent Hans Lotstra en bassist Johan Kramer, de demo "no 1 in Dallas, Texas " opgenomen op het eiland Texel. Refererend aan zowel Big Star (no 1 record ) en een wiskeyreclame gezien in een kroeg op Texel.
Na de komst van Michel Scheltema en Rene Monsma, komt onder de naam Travis het debuutalbum “Wicki Purrs” eind 1997 uit. Lovende kritieken volgen, maar door o.a. een Schotse Travis die succesvol binnen Europa is en kwalitatief wisselende optredens van Travis NL wordt de naam veranderd in Lucas.
Waar op Wicki Purrs Thijs nog maar 4 nummers van zijn hand laat horen, volgen op de volgende cd (januari 2000); “Undesired Lonely Story” onder de bandnaam Lucas, maar liefs 7 tracks van Thijs.
Weer lovende kritieken van de pers, maar geen doorbraak. Het lijkt wel of de grote inspiratiebron Big Star ook hun carrièreverloop gaat bepalen.
Interne meningsverschillen, verandering van management en een relatie wordt Thijs te veel en stopt met muziek maken in maart 2000.
12 jaar verder en 1 scheiding, ontmoet Thijs Judith.
Zij moedigt hem aan om weer te gaan spelen. Na 16 (!) jaar geen noot te hebben gespeeld, gaat de Boer weer musiceren.
Judith's vriendin Ilonca vd Ven zingt niet onverdienstelijk en wil ook in een band.
Het duo Ilonca - Thijs gaat aan de slag met bestaand werk en er is chemie!
Zoveel chemie dat Thijs weer liedjes gaat schrijven. Samen met de broers Peter en Romke vd Wal nemen ze de EP I-Lonca op, die prompt ook nog EP van het jaar 2019 wordt in Friesland.
De single Tessa’s Parties wordt tweede in de lijst.
Na té veel bezettingswisselingen stopt de Boer eind 2020 daar ook weer mee.
Ook geplaagd door de ziekte Artritis Psoriatica, een reumatische aandoening, is het lastig om een hele oefenavond te drummen.
Hij besluit zelf solo verder te gaan.
Handig als hij is verbouwd hij de schuur achter de garage tot een heuse ministudio.
Echter wanneer na andere verbouwingen hij bijna klaar is om liedjes op te nemen, slaat het noodlot toe; hij snijdt 2 pezen van zijn linkerhand door tijdens het klussen.
Twee en een halve maand revalidatie volgt.
Maar eindelijk in september 2021 onder project naam tummy soother neemt de Boer zijn 1e single op; Funtime.
In eind september 2022 verschijnt de dubbel single; Three Times in a Row en Deaf On the left Side.
Met gastmuzikanten Romke vd Wal, Egbert vd Werff, Ronald Moerman, Rene Monsma en ??? ( komen vast meer bij) gaat hij rustig aan zijn solo album werken “ Almost There”.
De Boer heeft veel mooi nieuw werk op de plank liggen en dat wil hij graag vast leggen.
Enjoy or Annoy